Franstalige geneeskundestudenten in actie

Artikel door Nicolas P (Brussel) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

De afgelopen maanden broeide er iets onder de Franstalige geneeskundestudenten. Er waren betogingen en stakingsacties. Waarover gaat het?

Studenten geneeskunde en tandheelkunde krijgen na hun studies een RIZIV-nummer. Dat nummer is nodig opdat patiënten een terugbetaling van de mutualiteiten zouden krijgen. Zonder dit nummer is het niet mogelijk om als geneesheer aan de slag te gaan. Sinds 1997 is het aantal toegekende nummers vastgelegd, los van het aantal studenten. In Vlaanderen werd beslist om een ingangsexamen te houden, langs Franstalige kant werden andere methoden van selectie ingevoerd en vervolgens terug afgevoerd onder druk van het studentenprotest.

Vandaag zijn er zowel langs Nederlandstalige als langs Franstalige kant meer studenten die afstuderen dan beschikbare RIZIV-nummers. Enkele weken geleden maakten de Franstalige decanen bekend dat slechts de helft van de geneeskundestudenten en 40% van de tandartsen een RIZIV-nummer zouden krijgen.

Het probleem beperkt zich niet tot het administratieve terrein. Achter de beperking van het aantal praktiserende beoefenaars gaan de belangen van bepaalde groepen dokters en tandartsen schuil. Zij willen vooral zo hoog mogelijke honoraria opstrijken en zijn niet bekommerd om de gezondheidszorg die de bevolking aangeboden krijgt. Onder dokters is er zeker geen eensgezindheid hierover. Sommigen zijn kwaad omwille van de corporatistische standpunten.

De afgestudeerden zonder RIZIV-nummer kunnen zich enkel verder specialiseren. Maar die bijkomende opleiding duurt gemiddeld nog eens vijf jaar en is dus bijzonder duur. Op de besparingsregeringen moeten we alvast niet rekenen om daarin tussen te komen.

Er is in ons land een tekort aan huisdokters. In 314 van de 589 Belgische gemeenten is er geen huisdokter meer en meer dan 30% van de specialisten zijn ouder dan 60 jaar. Een vertrouwelijk document dat in Le Soir uitlekte, bevestigde dit tekort dat vaak ontkend wordt door politieke en academische verantwoordelijken. Alleszins is het schandalig dat studenten die zes tot zeven jaar hard gewerkt hebben voor hun diploma nadien hun beroep niet kunnen uitoefenen.

De studenten hielden verschillende algemene vergaderingen met actieve steun van de studentenraad en het FEF (de algemene studentenfederatie). Er waren stakingsdagen waarop studenten in tientallen groepen naar andere campussen en steden trokken met pamfletten en petities. Hiermee willen de studenten een grotere steun uitbouwen om de acties op iedere campus uitbreiding te laten kennen. Het moet de basis vormen voor een sterke beweging waarmee we overwinningen kunnen boeken.

De Actief Linkse Studenten zijn betrokken in deze beweging en gaan in tegen alle pogingen om het protest van de studenten te instrumentaliseren voor verdere aanvallen zoals ingangsexamens en beperkingen van het aantal studenten.