Vandaag trok een grote optocht door Brussel om te protesteren tegen de aangroeiende wachtlijsten. Personeelsleden, gebruikersorganisaties, mensen met een beperking,… Allemaal betoogden ze samen omdat ze het wachten beu zijn. Met zowat 3.500 betogers trokken we naar het Martelarenplein waar de Vlaamse regering schuil houdt. De eisen van de betogers werden overgemaakt aan de politici.
Met 3500 waren ze aanwezig vanmiddag. Allemaal mensen die begaan zijn met de zorg van personen met een handicap. Gebruikersverenigingen, ouderverenigingen, ondersteunende vzw’s, vele personeelsleden en werkgevers uit alle hoeken van de gehandicaptensector, de vakbonden en enkele politieke partijen. Het probleem van de wachtlijsten is dan ook iets dat de ganse gehandicaptensector wakker houdt. De slogan vooraan de betoging was duidelijk: onze stem moet je verdienen. Maar een stem voor wie? Welke partij verdient de stem van de non-profit nog?
De non-profit blijft een mooi voorbeeld van hoe men strijdt tegen de verdeel- en heerspolitiek van de traditionele partijen. Ook vandaag was dit weer het geval. Een bonte verzameling van verenigingen (van ouders tot directies) met elk hun eigen reden om deel te nemen aan de betoging, maar die 100% achter het algemene eisenplatform stonden: het wegwerken van de wachtlijsten. Enkel dankzij de door de jaren heen opgebouwde eensgezindheid, lukt het de sector om een sterke vuist te maken naar de huidige beleidsmakers. Maar een bredere steun is nodig.
Onder de betogers ook enkele politieke partijen: LSP, PVDA en Groen! Die laatste partij blijft een vaste aanwezige op de acties van de witte woede, maar slaagt er niet in iets te veranderen aan het beleid, ook niet toen de groenen de minister leverden. We zijn de fratsen van Vogels en haar opvolgster Byttebier nog niet vergeten. De theorie was soms mooi, de praktijk veelal niet. LSP was de enige partij met een duidelijk pamflet dat aansloot bij de bekommernissen van de betogers. Ook werd het meinummer van Socialistisch Links verkocht met daarin enkele inhoudelijk sterke artikels over de non-profit.
Om daadwerkelijk veranderingen te kunnen doorvoeren, moet men verdergaan dan dat. Er moet een partij komen die de noden en behoeften van de gemeenschap kan omzetten in een duidelijk beleid. De zorg voor de zwakkeren in de maatschappij hoort hier zeker bij. Geen enkele van de traditionele partijen voldoet hier echter aan. Ze geven liever miljarden euros aan de banken dan kruimels aan de zorgbehoevenden. Enkel een partij die de noden en behoeften van de gemeenschap vooropstelt en niet de winsten van enkelen, kan een fundamenteel ander beleid uitwerken. De voedingsbodem voor zulk een partij is duidelijk aanwezig, maar er is nog veel werk te doen. Met LSP willen we hieraan meewerken, want we zijn ervan overtuigd dat een nieuwe partij nodig is, een nieuwe arbeiderspartij.