De crisis maakt duidelijk dat dit systeem jongeren geen rooskleurige toekomst aan te bieden heeft. Er verdwijnen duizenden jobs en na juni komen daar nog eens duizenden schoolverlaters bij. De verantwoordelijken vragen ons om de prijs voor hun crisis te betalen. Jongeren worden daarbij hard geraakt.
Termen als “economische werkloosheid” en “afdankingen” komen vandaag alarmerend veel voor in de media. We worden er allemaal mee geconfronteerd, direct of indirect. De eerste slachtoffers van de crisis vallen vooral onder de zwakste groepen: interimarbeiders, jongeren, vrouwen,…
Het gemiddeld aantal jonge werklozen in ons land bedraagt 21%, dat is een pak meer dan het Europese gemiddelde van 17%. Bovendien neemt de jongerenwerkloosheid vandaag sneller toe dan de algemene werkloosheid, vaak moeten diegenen die er het laatst bij gekomen zijn ook het eerst vertrekken. Langs Vlaamse kant lag de werkloosheid onder jongeren 35,5% hoger dan een jaar geleden. Onder vrouwen bleef een sterke stijging van de werkloosheid nog even uit door het veelvuldig gebruik van dienstencheques (waarbij de gemeenschap een groot deel van de kosten betaalt). In maart steeg de werkloosheid onder vrouwen met 7,3% op jaarbasis. In het algemeen was er een stijging met 18%.
Voor 2009-2010 voorziet KBC het verdwijnen van 140.000 jobs. Dat is nog een optimistische inschatting, we weten hoe snel alle economische vooruitzichten vandaag worden bijgesteld. De economische werkloosheid verbergt bovendien de grotere toename van de reële werkloosheid. En als er jobs verdwijnen, is er natuurlijk ook minder kans op werk voor schoolverlaters. Waar moeten de duizenden studenten die nu nog aan het studeren zijn straks gaan werken?
Een bijkomend probleem voor veel jongeren: bedrijven nemen nu minder jobstudenten aan. Wie moet werken om pakweg naar Rock Werchter te kunnen gaan en er meer dan één duur pintje te drinken, zou wel eens van een kale reis kunnen thuiskomen. En dan hebben we het nog niet over die jongeren die moeten bijklussen om hun studies te betalen. Voor hen is het wegvallen van veel jobs een grotere ramp die mogelijk zelfs een hypotheek op hun toekomst legt.
Terwijl duizenden jongeren geen werk hebben, stellen diverse regeringen in Europa voor om de oudere werknemers langer te laten werken. In Nederland gaat de pensioenleeftijd naar 67 jaar en bij ons willen de traditionele partijen het Generatiepact verder verstrakken. Het is bizar dat jongeren geen toekomst kunnen uitbouwen terwijl tegelijk de oudere werkenden aan een steeds hoger ritme moeten presteren tot ze volledig opgebrand zijn. Zowat 5% van de beroepsbevolking heeft een burn-out, 16% heeft symptomen die wijzen op een dreigende burn-out.
De afgelopen jaren werd flexibiliteit door het patronaat en de traditionele partijen voorgesteld als een antwoord op de werkloosheid. Het enige resultaat was een aanval op de arbeidsomstandigheden, werkzekerheid en lonen van alle werkenden. Nu de crisis toeslaat, zijn de interimmers vaak het eerste slachtoffer: het aantal gepresteerde interimuren nam al met 23% af!
Het patronaat zal de crisis aangrijpen om haar wildste dromen te realiseren op het vlak van nog meer flexibiliteit en slechte arbeidscondities. De crisis wordt gebruikt om reeds bestaande herstructureringsplannen boven te halen en over te gaan tot massale afdankingen. Het wordt ook gebruikt om meer te werken met tijdelijke contracten en systemen als tijdelijke werkloosheid. Daarmee wil het patronaat de gemeenschap laten betalen, terwijl zij gaat lopen met de winsten.
De toename van het aantal werklozen zet ook de sociale zekerheid onder druk. Een verdubbeling van het budget voor werkloosheidsuitkeringen bleek niet te volstaan om een tekort te voorkomen: na twee maanden was reeds 29% van het budget voor werkloosheidsuitkeringen op. De uitgaven in februari lagen 50% hoger dan in januari en drie keer zo hoog als een jaar geleden.
De repressieve houding tegenover werklozen (het schorsingsbeleid), zal ook de OCMW’s onder druk zetten. Veel geschorste werklozen komen immers quasi rechtstreeks bij het OCMW terecht.
De neoliberale politiek van de afgelopen decennia heeft de levensstandaard van de huidige generaties reeds ondermijnd. De crisis wordt door het patronaat en de regering aangegrepen om de toekomst van de volgende generaties verder te ondermijnen. Als we een degelijke toekomst willen, zullen we ervoor moeten vechten. Sluit aan bij ALS en ga samen met ons de strijd voor een socialistisch alternatief aan!