Het wordt steeds moeilijker voor jongeren om werk te vinden. En wie werk vindt, zal het niet makkelijk hebben om het te behouden. Dit stelt de noodzaak om samen op te komen voor een degelijke job voor iedereen. Dit jaar zullen er in ons land 90.000 jobs verloren zijn gegaan. Volgend jaar volgen er nog eens 125.000. Terwijl de patroons de ouderen langer willen laten werken, komen steeds meer jongeren in de werkloosheid terecht. Dit jaar zullen er in ons land 90.000 jobs verloren zijn gegaan. Volgend jaar volgen er nog eens 125.000. Terwijl de patroons de ouderen langer willen laten werken, komen steeds meer jongeren in de werkloosheid terecht.
In augustus waren er bijvoorbeeld 17.000 jonge werklozen meer dan een jaar geleden. In juli was de werkloosheidsgraad voor +25-jarigen 6,8%, voor -25-jarigen was dat 21,6%. Van de jongeren die hun derde graad in het secundair onderwijs niet hebben afgewerkt, vindt met moeite de helft een job (53,4%). Dat is nog een pak onder het Europees gemiddelde van 65%.
Het einde van het vaste contract
Als antwoord op de sterke stijging van de jongerenwerkloosheid, schotelt minister van werk Milquet ons nog eens de oude recepten voor: het verminderen van de “patronale lasten”.
Het voorbeeld van Caterpillar is Gosselies toont het failliet van die politiek aan. De winsten van de aandeelhouders werden veilig gesteld, maar de arbeidscondities werden slechter en de concurrentie tussen de arbeiders werd opgedreven. In de periode van crisis werden voorheen stabiele jobs met vaste contracten steeds meer vervangen door tijdelijke en flexibele contracten van bepaalde duur. Begin 2008 waren er 800 arbeiders met een contract van bepaalde duur bij Caterpillar, het ging vooral om jongeren. De directie weigerde steevast om een vast contract toe te kennen, slechts een enkeling had het geluk er een te krijgen op het einde van de contracten van bepaalde duur. Door met tijdelijke contracten te werken, kon de directie immers allerhande lastenverlagingen krijgen op basis van de diverse plannen (Rosetta, Activa,…).
De crisis zorgt er nu voor dat veel contracten van bepaalde duur niet worden verlengd. Sinds oktober 2008 komt dat overeen met ongeveer 50 jobs die iedere maand verloren gaan. Vandaag blijven er nog een goede 100 arbeiders met een contract van bepaalde duur over bij Caterpillar. Het zijn de arbeiders met interim- of tijdelijke contracten die het eerste aan de deur worden gezet bij een crisis. En in deze groep is er een grote vertegenwoordiging van jongeren.
Vrouwen en migranten schuiven langs achter aan…
Jonge vrouwen worden hard gediscrimineerd op de “arbeidsmarkt”. Van de 15-29-jarigen heeft 74,1% van de vrouwen een job tegen 82,3% van de mannen. Het opleidingsniveau van vrouwen is vandaag gemiddeld nochtans hoger dan dat van mannen. Voor jonge migranten is de situatie al helemaal rampzalig. De werkloosheidsgraad onder jonge migranten bedraagt 52,2%. In bepaalde wijken, zoals in de Maritieme Wijk in Molenbeek, loopt dit op tot 70%. Racisme en andere vormen van discriminatie worden sterker in periodes van crisis als de werkloosheid, armoede en angst voor de toekomst scherp toenemen. De bazen en de regeringen benadrukken bewust de concurrentie tussen de arbeiders om ons te verdelen en dus te verzwakken aangezien het een gezamenlijk verzet moeilijker maakt.
LSP voert campagne voor nieuwe Jongerenmarsen voor Werk. We lanceren deze campagne op Socialisme 2009. In Brussel voerden we al actie aan de Jobday, een jobbeurs van de Europese instellingen waarop meer dan 10.000 jongeren af kwamen. De toeloop voor dit evenement maakt meteen duidelijk dat het probleem niet bij de werklozen moet worden gezocht, maar wel bij het gebrek aan jobs.
Ofwel zullen we allemaal proberen om individuele oplossingen te vinden, die vaak niet bestaan, ofwel moeten we collectief reageren. Een strijdbaar programma voor werk is noodzakelijk. Dat is belangrijk voor jongeren, maar ook voor wie vandaag nog werk heeft. Jongeren aan werk helpen, kan door het bestaande werk te herverdelen met een arbeidsduurvermindering zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen. De middelen hiervoor bestaan, maar dan moeten we ze wel zoeken waar ze zitten: in de zakken van de patroons van de grote bedrijven en grote aandeelhouders. Daartoe zullen we moeten strijden.
Het is in dat kader dat we met LSP het idee van een Jongerenmars voor Werk zoals in 1982, 1984, 1993 en 2005 terug naar voor willen brengen onder jongeren en syndicalisten. Door mobilisatiecomités op te zetten op bedrijven, in wijken en in de scholen kunnen we een grote groep jongeren en syndicalisten betrekken zodat van deze campagne een succes kan worden gemaakt met lokale strijdbare betogingen voor werk.
Onze eisen in de campagne voor werk
- Wij willen hun crisis niet betalen
- Echte jobs voor iedereen
- Samen tegen racisme en armoede. Iedere job verdedigen!
- Geen ontmanteling van de sociale zekerheid. Voor het behoud van de brugpensioenen, het is niet aan de ouderen om langer te werken.
- Nationalisatie onder arbeiderscontrole en –beheer van bedrijven die afdanken om jobs te redden, niet hun winsten.
- Jobs met degelijke arbeidscondities en degelijke lonen
- Neen aan de precaire statuten. Een job staat gelijk met een voltijds contract van onbepaalde duur
- Voor een minimumloon van 1500 euro netto en het herstel van de volledige index
- Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons
- Jobs, geen racisme
- Geen discriminatie bij aanwervingen
- Voor een echte gelijkheid tussen mannen en vrouwen
- Voor een verhoging van de lonen in sectoren die nu gekend staan voor hun lage lonen
- Stop de jacht op de werklozen. Pak de werkloosheid aan, niet de werklozen.
- Afschaffing van de wachttijd
- Voor de herverdeling van het werk: 32-urenweek zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen
- Nationalisatie van de volledige bankensector en andere sleutelsectoren van de economie zodat er ruimte is voor de reële behoeften: degelijke huisvesting, gezondheidszorg, gratis en degelijk onderwijs,…
- Voor een samenleving waarin de productie gericht is op de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet de winsten van een kleine minderheid: een socialistische samenleving