“Ik ben bij vijf interimkantoren ingeschreven als studente om te kunnen werken om mijn studies te betalen. Bij het inschrijven in zo’n kantoor voel je je soms vernederd. De vragen die worden gesteld zijn soms absurd. Als vrouw wordt ik enkel jobs aangeboden als huisvrouw op uren en plaatsen die het moeilijk maken om mijn studies verder te zetten. Ik kreeg geen enkel ernstig werkaanbod terwijl ik tal van brieven heb rondgestuurd om te solliciteren. Als je bij de zoveelste weigering niet eens een reden te horen krijgt, dan werkt dat helemaal demotiverend.”
“De overheidssteun bij aanwervingen, bijvoorbeeld met het plan opleiding-inschakeling, biedt vooral voordelen voor de werkgevers en niet voor de werknemers. Met dit plan word je tijdens de eerste helft van het contract nog altijd gezien als een werkloze, de patroon moet gewoon een aanvulling betalen. Daarna moet de patroon je aanwerven, maar het contract kan ook gewoon worden beëindigd. Dat is wat mij is overkomen. Ik heb een jaar gewerkt maar heb geen recht op een werkloosheidsuitkering, enkel een wachtuitkering. Andere plannen bij een aanwerving (activa, win-win,…) zijn bovendien niet mogelijk omdat ik al heb gewerkt. Het is nu bijzonder moeilijk om ander werk te vinden. De bazen zoeken enkel werknemers die beroep kunnen doen op diverse subsidies.”