20 jaar geleden werden de straten van Oost-Duitsland opgeschrokken door één van de grootste massabewegingen uit haar geschiedenis. Op enkele maanden tijd zouden de protesten aangroeien van enkele duizenden tot honderdduizenden arbeiders en jongeren die zich verzetten tegen de corruptie en de repressie van de stalinistische dictatuur.
Wat echter begon als een strijd om meer democratie en inspraak, zou uiteindelijk leiden tot het herstel van het kapitalisme. De Westerse burgerij probeerde dit te recupereren om voor ééns en voor altijd komaf te maken met het socialistische gedachtengoed. Fukuyama kondigde zelfs het einde van de geschiedenis af.
20 jaar later draait de wereldbevolking echter opnieuw op voor de dramatische crises van het kapitalisme. Velen stellen zich vandaag de vraag welk alternatief de Sovjetunie vormde op dit systeem. Wij zullen met ALS altijd de noodzaak verdedigen aan een democratisch geplande economie als alternatief op het kapitalisme, en de revolutie van de Russische arbeiders en boeren verdedigen.
Maar onze internationale stroming heeft steeds, net zoals de massa’s in Oost-Duitsland, oppositie en strijd gevoerd tegen de degeneratie van deze revolutie en de dictatuur van een stalinistische elite. Wij verdedigden de massabewegingen die in Oost-Duitsland opkwamen voor echte democratie en “alle macht bij het volk” eisten.
Het herstel van het kapitalisme was uiteindelijk te wijten aan het gebrek aan organisatie, strategie en perspectief van deze spontane opstanden. Enkel naar het einde van de beweging toe, evolueerden de eisen voor democratische inspraak naar illusies in een sociale markteconomie. Twee jaar later zou de productie in de Sovjetunie tot 1/3e terugvallen en raakten miljoenen arbeiders in de ellende van werkloosheid verzeild door het gebrek aan een echt socialistische leiding.
Dit artikel komt uit de ALS-krant “Actief Links”. In de loop van de komende weken zullen we nog uitgebreid terugkomen op de 20ste verjaardag van de van de Muur.