Eind april werd politieagent Derek Chauvin schuldig bevonden op alle aanklachten voor de moord op George Floyd vorig jaar in Minneapolis. Deze racistische moord ontketende de grootste protestbeweging in de geschiedenis van de Verenigde Staten: ongeveer 20 miljoen mensen namen deel aan de vele Black Lives Matter-betogingen! Een uur voor het vonnis werd Ma’Khia Bryant, een 16-jarig zwart meisje, doodgeschoten door de politie in Columbus, Ohio.
Doorgaans komt de overwegend blanke Amerikaanse politie ermee weg als ze zwarte mensen vermoordt. Jaarlijks vallen er gemiddeld 1.000 doden door toedoen van de politie. Wanneer een zaak voor de rechter komt, leidt dat meestal tot een vrijspraak of hoogstens tot een financiële schadeloosstelling. Een duidelijke veroordeling is uitzonderlijk. Het is in dit geval vooral een poging om de woede van de massa’s te sussen. Zonder het massale protest van de afgelopen maanden was deze overwinning niet mogelijk.
Dit is een belangrijke les voor ons, ook hier voor ons. In maart seponeerde de Kamer van Inbeschuldigingstelling van Gent de zaak van de acht politieagenten die aangeklaagd werden voor de dood van Lamine Bangoura in 2018. Het slachtoffer kwam om het leven tijdens de uitzetting uit zijn huis, enkel en alleen omdat hij een huurachterstand van 1500 euro had en niet opdaagde op een hoorzitting voor de vrederechter.
Ging het bij Lamine om een uitzondering? We kunnen het ook hebben over de dood van Ibrahima, Ilyes, Mawda, Mehdi, Adil, Jozef … of over wat er gebeurt wanneer een politie-inspecteur het politiegeweld aan de kaak stelt.
In april ging Eric Claessens, een politie-inspecteur uit Brussel, in hongerstaking om het gedrag van zijn hiërarchie ten aanzien van politiegeweld aan de kaak te stellen. Na een arrestatie was hij getuige van het afranselen van een arrestant. Toen hij deze agressie aan zijn chef wilde melden, antwoordde deze: “Wat beneden gebeurt, blijft beneden. Je houdt je mond dicht of je krijgt problemen.” Nu is hij in opzeg geplaatst om uit het politiekorps ontslagen te worden. Wellicht zal hij zijn pensioen niet krijgen. Hij verklaarde: “De rotte appels die dit deden, zijn er nog steeds. Enkelen zijn gestraft, maar keerden al gauw terug naar de eenheid.” (Mosquito, 14 april)
Dezelfde houding zagen we tijdens de betoging tegen politiegeweld op 24 januari in Brussel. Er werden maar liefst 232 mensen, waaronder 86 minderjarigen, opgepakt. Dat was meer dan dat er betogers waren! Niets werd gespaard om de betogers te intimideren: willekeurige arrestaties, afranselingen in de cellen van de kazerne van Etterbeek, racistische en seksistische beledigingen, niet-naleving van de sanitaire regels …
In de strijd tegen politiegeweld kunnen we niet vertrouwen op het Comité P, waarvan de onafhankelijkheid in mensenrechtenkringen breed in twijfel wordt getrokken. Evenmin kunnen we rekenen op de traditionele partijen, die van tijd tot tijd krokodillentranen plengen maar al tientallen jaren niets doen om de situatie te veranderen. Dat is niet omdat zij machteloos zijn, maar omdat zij er bewust voor kiezen dat niet te doen. Ze weten dat hun asociale beleid de voedingsbodem is voor criminaliteit. Ze weten bovendien dat de gewapende arm van de politie nuttig is waar zij niet kunnen overtuigen of chanteren. We moeten terugvechten door solidariteit in strijd op te bouwen. Er is nood aan een krachtige sociale beweging die niet alleen tegen politiegeweld ingaat, maar ook tegen het kapitalistisch systeem dat ermee beschermd wordt.
- Racisme bestrijden met solidariteit.
- Regularisatie van alle mensen-zonder-papieren.
- Geen straffeloosheid meer voor de politie: democratische controle is nodig.
- Sociale problemen vergen sociale oplossingen: investeringen in onderwijs en zorg, degelijke lonen, geen repressie.
- Malcolm X zei: “Er is geen kapitalisme zonder racisme.” We moeten strijden voor de omverwerping van het kapitalistisch systeem van uitbuiting van de meerderheid van de bevolking door een kleine elite.
Reactie van Kshama Sawant op de veroordeling van Derek Chauvin
“Deze veroordeling toont de kracht van massa-actie en van solidariteit onder de werkende klasse over de verschillen van huidskleur heen. Alle lof komt de activisten aan de basis van de Black Lives Matter-beweging toe, in het bijzonder de jongeren die het voortouw namen. Mijn felicitaties en solidariteit met de 20 miljoen moedige betogers, waarvan velen traangas, rubberkogels, politiegeweld en arrestaties te verduren kregen toen ze gerechtigheid eisten na deze racistische moord en toen ze betoogden voor systeemverandering als antwoord op het systemische racisme.”