Vorig weekend voerden campagne Solidarity en Blokbuster een eerste actie in Charleroi uit protest tegen het dodelijk politiegeweld en de doofpotoperatie die erop volgde. Vrijdagavond volgde een actie in Luik met een 70-tal aanwezigen en vandaag in Brussel met 120 aanwezigen.
Protest is belangrijk omdat het de druk verhoogt. We kunnen niet vertrouwen op onderzoeken binnen het politie-apparaat zelf, waaronder het Comité P dat onderdeel is van dat apparaat. We kunnen niet vertrouwen op de politieke verantwoordelijken die zelfs zo ver gaan om te verklaren dat ze hun verantwoordelijkheid ‘vergeten’ zijn. Jambon werd 11.000 euro per maand betaald om te weten wat er op zijn kabinet gebeurde, niet om het te vergeten. Mogelijk was hij te verblind door dingen die er niet waren (zoals die ‘dansende moslims’ na de aanslagen in Brussel) om te zien wat er wel was? Of was een Slovaakse dode in een cel in Charleroi niet relevant voor de voormalige minister van Binnenlandse Zaken? Neen, op het establishment moeten we niet rekenen om klaarheid in deze zaak te brengen of om sancties uit te spreken. Een onafhankelijk onderzoek is er één onder controle van de familie van het slachtoffer, de arbeidersbeweging, de antiracismebeweging …
In de VS was er massaprotest nodig om de moordenaars van George Floyd gearresteerd en vervolgd te krijgen. Het zal hier niet anders zijn: protest is nodig om ervoor te zorgen dat het establishment niet wegkomt met een tweede doofpot. Er moeten sancties zijn voor de agente die de Hitlergroet bracht en voor de agenten die het slachtoffer richting dood stuurden. De politieke verantwoordelijke voor het optreden van de politiediensten op dat ogenblik was Jan Jambon. Zijn partijgenoten zien in die vaststelling een ‘politiek spel’, alsof alles steeds om hen draait. Wij zien geen politiek spel, wij zien een dode door een optreden van een politiedienst waar Jambon politiek verantwoordelijk voor was. Dat is geen spel, het is bloedernstig.
Vandaag hield Jambon een persconferentie die vooral tot doel had om zijn eerdere leugen recht te zetten: nu moest Jambon erkennen dat hij wel degelijk van de zaak wist. Daarnaast had de persconferentie tot doel om zijn positie als minister-president veilig te stellen. Een elegante uitweg door hem aan te stellen als minister van vergeten zaken, zat er duidelijk niet in en dit ondanks bewezen capaciteiten. Excuses, laat staan een oproep tot sancties voor de betrokken agenten, vielen er niet te horen. Jambon beperkte alles tot een communicatiefout waarmee hij naar eigen zeggen vooral zichzelf in de nesten werkte. Ook nu was Jambon teveel met zichzelf bezig om oog te hebben voor het slachtoffer en zijn familie.
Tien jaar na de dood van Jonathan Jacob is er opnieuw een dode gevallen in een politiecel. Opnieuw was er geen aangepaste medische hulp, maar harde en dodelijke repressie. Als er onvoldoende middelen zijn voor degelijke zorg, blijft inderdaad enkel repressie over. De logica moet veranderen: investeer in zorg en onderwijs, niet in repressie. Investeer in publieke openbare ruimte en ontspanningsmogelijkheden. In tegenstelling tot repressie biedt dat een antwoord als er tot in Blankenberge gevochten wordt om de oasen in een sociale woestijn.
Dit alles vereist een breuk met het huidige systeem, waarin de sociale tekorten toenemen terwijl het establishment met alles denkt weg te komen. In een klassensysteem is de dood van een gewone werkende mens een detail dat al gauw vergeten is, de dood van een aspirant lid van een elitaire studentenclub iets dat tot taakstraffen leidt en een gevecht op het strand met Brusselse jongeren iets wat wel meteen bestraft wordt. Klassenjustitie is onderdeel van een klassensysteem, verzet hiertegen is nodig. Strijd tegen racisme, betekent opkomen voor sociale eisen en solidariteit om deze af te dwingen. Er is nood aan een andere samenleving waarin de belangen van de werkenden en hun gezinnen centraal staan. Dat is waar wij voor opkomen, doe mee en sluit je aan!
Fotoreportage van de actie in Brussel (door Liesbeth):
Foto’s vanop de actie in Luik vrijdagavond:
